Post scriptum

Vorig bericht schreef ik op wat ik dacht dat onze laatste avond op Likoma was... Helaas bleek, toen wij met gepakte tassen en aan het einde van onze financiele middelen op het strand zaten te wachten, dat de Ilala (de ferry) nog niet vertrokken was van het vaste land. 'Op z'n vroegst morgenochtend' werd ons verteld.

Na een heftige storm die nacht, waarbij onze telefoon ín de tent wist te verzuipen en we het voor het eerst sinds lange tijd écht koud hadden, zaten we de volgende ochtend, met truien dit keer, weer klaar om te vertrekken. Helaas. Nog niet vertrokken van het vaste land, 'op z'n vroegst morgenochtend'. Juist...

Na nog twee nachten (in een hutje nu) waren we druk onze 'secret stash' aan euro's aan het tellen, de tassen inmiddels oningepakt want eerder dan morgen verwachtten we niet te vertrekken. Tot we gebeld werden door de eigenaar van onze lodge. Of we nog mee zouden willen met de Sparrow, en omgebouwde Dhow. En zo ja, of we een beetje op wilden schieten... Wat bleek: de boot was al vertrokken! En in een wilde achtervolging met speedboot over Lake Malawi wisten wij toch nog een plekje te veroveren en EINDELIJK van Likoma af te komen (niet dat dit nou de slechtste plek is om vast te zitten ;P )!

Inmiddels zijn we via een nachtje Mzuzu (in een caravan?) in Mbeya aangekomen. Trein gemist maar misschien wachten we gewoon op de volgende. Hakuna Matata is het nu!